قتل سردبیر مجله دگرباشان جنسی بنگلادش

پلیس می گوید جلهاز منان، سردبیر ارشد اولین مجله دگرباشان جنسی بنگلادش به ضرب قمه در داکا پایتخت این کشور کشته شده است.
در جریان حمله مهاجمان به آپارتمان این سردبیر، یک نفر دیگر نیز کشته و فرد دیگری مجروح شده است.
دوستان آقای منان گفته اند که او سردبیر مجله دگرباشان جنسی به نام "روپبان" بوده و قبلا در سازمان توسعه بین المللی آمریکا (USAID) کار می کرده است.

از فوریه سال گذشته افرادی که گمان می رود شبه نظامیان اسلامگرا باشند چند تن از نویسندگان و اعضای گروه های اقلیت مذهبی، سکولار یا خداناباوران را کشته اند.
این حادثه دو روز پس از کشته شدن یک استاد دانشگاه با ضربات قمه در بنگلادش اتفاق می افتد.
احتمال داده شده که او توسط پیکارجویان اسلامگرا کشته شده باشد.
صابر مصطفی، سردبیر بخش بنگالی بی بی سی گفت که کارمندان مجله "روپبان" مواظب حفظ هویت خود بوده اند، اما تا به حال فکر نمی کردند که زندگیشان در خطر است.
او می گوید که افراط گرایان در بنگلادش احساس می کنند که از مجازات به خاطر قتل افراد مصون هستند.
رسول کریم صدیق، استاد انگلیسی دانشگاه زمانی که منتظر اتوبوس بود تا به محل کارش برود مورد حمله قرار گرفت و کشته شد
در همین حال یک وبلاگ نویس شناخته شده در بنگلادش گفته که روز یکشنبه به مرگ تهدید شده است.
عمران سرکار که از رهبران تظاهرات بزرگ فعالان سکولار علیه اسلام گرایان در سال ۲۰۱۳ بود گفته است که در یک تماس تلفنی به او هشدار داده اند که "خیلی زود" کشته خواهد شد.
اوایل ماه جاری یک دانشجوی حقوق بنگلادشی که از طریق اینترنت عقاید سکولار خود را بیان می کرد، هدف حمله با چاقو و گلوله قرار گرفت و جان داد.
سال گذشته نیز چهار وبلاگ نویس معروف با قمه به قتل رسیدند.
نام این چهار وبلاگ نویس در فهرست ۸۴ نفره ای موسوم به "وبلاگ نویسان بی دین" بود که توسط گروه های اسلامگرا در سال ۲۰۱۳ تهیه شده بود و به طور گسترده در میان مردم پخش شد.
بنگلادش تاکنون شاهد حملاتی به اعضای اقلیت های مذهبی نظیر شیعیان، صوفی ها، مسلمانان فرقه احمدیه، مسیحیان و هندوها هم بوده است.
بنگلادش که اکثریت جمعیت آن مسلمان هستند دولتی رسما سکولار دارد، اما منتقدان می گویند که دولت نتوانسته است از وقوع چنین حملاتی جلوگیری کند

علی مظهر خشونت

هر جا که سخن از عدالت و مهر گستری و مردم داری در میان است، مسلمانان عزیز هموطن ما، بدون اندکی درنگ و تفکّر و متاسفانه بدون داشتن اندک مطالعه ای، نام علی ابن ابو طالب، امام اوّل شیعیان و رفیق گرمابه و گلستان محمّد ابن عبدالله را به زبان می رانند و از او و خاندانش برای خویش بتی ساخته اند، که هیچ کس اجازه ی رد شدن از فاصله ی چندین کیلومتری آن را نیز ندارد، چه برسد به نقد و تحلیلی منطقی از آن.
از آنجا که وظیفه ی ما روشنگری و آگاهی دادن به هموطنان عزیز مان است، و از همان روز اوّلی که قدم بدین راه نهادیم، از آخر و عاقبت و خطرهایی که در این راه است، آگاه بودیم، باز هم، به احترام دموکراسی و اصل آزادی بیان، دست بر قلم می بریم و حقایق این اسلام خانمان سوز را به روی کاغذ می آوریم، باشد که هم میهنان مسلمان در بند خرافات و اسیر چنگال الله نیز، اندکی در اندیشه فرو روند، و دست از این دین مالیخولیایی و بی خردی بردارند، و به اصل خویش بازگردند.
علی ابن ابی طالب، سربازی دلاور، غلامی جان نثار ولی سنگدل و بی احساس:
علی برای پیامبر یک عموزاده نبود، بلکه غلامی فرمانبردار، بنده ای حق شناس، و در حقیقت نوکری بی اختیار. او قدی کوتاه و شکمی فربه، و صورتی خشن داشت که قصاوت و بی رحمی در آن موج می زد.
علی چون قدی کوتاه داشت، در مبارزات و جنگ هایش، ابتدا با ضربه ای، پاهای حریف را قطع می کرد، سپس بی چون چرا، و بی رحمانه، سر دشمن را از بدن جدا می کرد، این بود که علی به «شوالیه ی پا»، معروف شده بود. علی انسان کوته فکر و نادانی بود و هیچ گونه دانشی نداشت ولی راستگو بود و هیچگاه دروغ بر زبان نمی راند.
علی حتّی فرمانده خوبی نیز نبود و در میدان جنگ توانایی فرماندهی و مدیریت را نداشت و در زمان خلافت او، بیشترین برادر کشی و مسلمان کشی اتّفاق افتاد و به دستور او، اعراب مسلمان زیادی را به خاک و خون کشاندند.
او به قدری نادان و ساده لوح بود که عمرو عاص با زیرکی، توانست او را از خلافت برکنار کند و معاویه را بر مسند قدرت نشاند.
علی به سبب جنایات و برادر کشی هایی که در بین اعراب راه انداخته بود، هیچ گونه دوست و رفیق و همراهی نداشت و به ناچار، همچون دیوانه ها، با چاه درد و دل می کرد و حرف می زد.
آیا انسان عاقلی که رفتاری معقول دارد، و به سبب رفتار و کردار مناسبش، دوستانی نیز دورش را گرفته اند، به جای سخن گفتن با یاران، به چاه و سنگ برای هم صحبتی پناه می برد؟. آری علی کاملاً تنها بود و همه قبیله های عرب چه مسلمان و یا نامسلمان از او خاطره و دل خوشی نداشتند. تا آن جا که وصیت کرد پس از مرگ، پیکرش را شبانه در جایی گمنام به خاک سپارند.
نکته ی دیگر این که، دوستان مسلمان و شیعه ی ما، بر این باور و عقیده اند که این امام معصوم بود. استناد معصوم بر خاندان علی اشتباه است، زیرا هر انسانی در زندگی اشتباه و گناه می کند.

کاریکاتور اسلامی

حسین رونقی نماد مقاومت

رژیم اسلامی ایران جوانی که در فضای مجازی به هموطنان ما کمک میکرد تا از سانسور اینترنتی بگذرن در فشار قرار داده و این جوان شجاع در زندان دست به اعتصاب غذای خشک زده و شرایط جسمی بدی دارد خواهش میکنم در تلگرام یا فیس بوک واینستاگرام اطلاع رسانی کنید حسین رونقی به خاطر اجحافی که در حق ملت کرده اند ایجاد ایران پروکسی کرد و یک تنه خیلی از ما رو کمک کرد تا از فلتر اینترنتی بگذریم بیاید حداقل در فضای مجازی از او حمایت کنیم زنده باد حسین رونقی